Verantwoording
Een paspoort mag je niet zomaar publiceren op een website. Het is een identificatiedocument. Je kunt ermee aantonen wie je bent. Bovendien is het een reisdocument. Je kunt ermee reizen naar andere landen. Het is dus een belangrijk persoonsdocument en het is eigendom van de Staat.
Omdat het hier gepubliceerde paspoort dus staatseigendom is en omdat paspoorten uitgegeven worden bij de gemeente, heb ik eerst daar geïnformeerd. De gemeente verwees mij naar de Autoriteit Persoonsgegevens. De Wet bescherming Persoonsgegevens heeft echter alleen betrekking op levende personen en Adriaan Thomson, bij wie dit paspoort hoorde, is reeds lang overleden. De Autoriteit Persoonsgegevens kon dus geen uitspraak doen.
Vervolgens heb ik mij gewend tot de Staat als eigenaar van dit document. Op het Ministerie van Binnenlandse Zaken is overlegd met juristen. Zij hebben mij gezegd dat het paspoort eigenlijk direct ingeleverd had moeten worden nadat het verlopen was. En later hadden wij het als familie eigenlijk direct in moeten leveren nadat mijn vader was overleden. Maar het gaat hier om een bijzonder oud document en om een reeds lang geleden overleden persoon. Bovendien is het paspoort interessant voor onderzoek en onderwijs en ligt daar nu juist de focus van deze website. Zij hebben mij gezegd dat ik
bij hoge uitzondering en zonder precedent te scheppen dit document op deze website mag publiceren.
Het CMI, -het Centraal Meldpunt Identiteitsfraude-, voegde toe dat een Rijksdocument als dit paspoort waarvan het auteursrecht bij de Staat ligt, alleen voor onderwijsdoeleinden gepubliceerd mag worden als de afbeelding 25% afwijkt van de normale grootte.
En wanneer een document duidelijk ongeldig is of toebehoorde aan een inmiddels overleden persoon, wordt het opgenomen in het basisregister. Dit verkleint de kans op misbruik.
Dit paspoort is in te zien bij het NIOD.
